هرجائي

از پيش من برو كه دل آزارم

        ناپايدار و سست و گنه كارم

        در كنج سينه يك دل ديوانه

        در كنج دل هزار هوس دارم

         

        قلب تو پاك و دامن من ناپاك

        من شاهدم به خلوت بيگانه

        تو از شراب بوسه من مستي

        من سر خوش از شرابم و پيمانه

         

        چشمان من هزار زبان دارد

        من ساقيم به محفل سرمستان

        تا كي ز درد عشق سخن گوئي

        گر بوسه خواهي از لب من, بستان

         

        عشق تو همچو پرتو مهتابست

        تابيده بي خبر به لجن زاري

        باران رحمتي است كه مي بارد

        بر سنگلاخ قلب گنه كاري

         

        من ظلمت و تباهي جاويدم

        تو آفتاب روشن اميدي

        برجانم, اي فروغ سعادتبخش

        دير است اين زمان, كه تو تابيدي

         

        دير آمدي و دامنم از كف رفت

        دير آمدي و غرق گنه گشتم

        از تند باد ذلت و بدنامي

        افسردم و چو شمع تبه گشتم

نظرات (0)

هیچ نظری در اینجا وجود ندارد

نظر خود را اضافه کنید.

ارسال نظر بعنوان یک مهمان
پیوست ها (0 / 3)
مکان خود را به اشتراک بگذارید