در هاله شرم

ساحل خاموش، در بهت مه آلود سحرگاهان

چشم وا مي كرد و - شايد

جاي پاها را، نخستين بار، روي ماسه ها مي ديد !

ما بر آن نرماي تردتر، روان بوديم


آسمان و كوه و جنگل نيز، مبهوت از نخستين لحظه ديدار

با خورشيد !

آه، گفتي ما، در آغاز جهان بوديم ؟


بر لب دريا

در بهشت بيكران صبحگاهان

ما

چشم و دل، در هاله شرم نخسين !

آدم و حوا !

نظرات (0)

هیچ نظری در اینجا وجود ندارد

نظر خود را اضافه کنید.

ارسال نظر بعنوان یک مهمان
پیوست ها (0 / 3)
مکان خود را به اشتراک بگذارید

مطالب مشابه

insert_link

local_library آموزش یوگا - واقعیتی عمیق در عملكرد هیپن

insert_link

local_library آموزش یوگا - واقعیتی عمیق در عملكرد هیپن

insert_link

local_library آموزش یوگا - مبحثی در شناخت تمرکز و تربی

insert_link

local_library هاله ی خود را پالایش کنید