این گیاه از خانوادهٔ اپوسیناسه و گل آن شبیه اطلسی درشت است که پنج عدد گلبرگ آن در انتها از هم جدا شدهاند. بسیاری از انواع آن در طبیعت وجود دارد که جنبهٔ زینتی ندارند و بومی مناطق حارهٔ آمریکا هستند. پایهٔ دورگه آن را برای ایجاد گیاه تزئینی پرورش میدهند و گلهای صورتی ابلق آن به طور جفت جفت در ماههای تابستان روی شاخه ظاهر میشود.
از آنجایی که این گیاه دارای ساقهٔ خزنده است، میتوان با ایجاد داربست آن را تا ارتفاع سه متر بالا برد، ولی ترجیح داده میشود که نهالهای جوان را در گلدان کاشته و با هرس کردن مداوم آن را زینتبخش آپارتمان ساخت. در آخر فصل بوته را کاملاً کوتاه میکنند تا در فصل بعد به طور کوپهای رشد کند.
برگهای سبز براق آن جذابیت خاصی به گلهای صورتی و قرمز ابلق آن میدهند از گونههای مهم آن: دیپ لادنیاایکس روزاسئا و دیپ لادنیا بریرلیانا و دیپلادنیا ساندری است که نوع آخری دارای رنگ صورتی و قرمز ابلق است و همیشه تعدادی گل شکفته روی بوته آن دیده میشود.
این گیاه احتیاج به هوای گـرم و مرطـوب، حـدود ۷۰ درصد رطوبت هوا و آب فراوان در بهار و تابستان دارد و باید اطراف آن را روزی دو مرتبه با اسپری غبارپاشی کد و هفتهای یک بار به وسیلهٔ کود مایع آن را تقویت کرد.
● روش نگهداری
▪ دیپلادنیا احتیاج به محیط گرم مرطوب دارد و در زمستان نباید در کمتر از ۱۳ درجه نگهداری شود.
▪ محلهای پرنور آپارتمان برای آن مناسب است، ولی اشعهٔ مستقیم آفتاب تابستان آن را از بین میبرد.
▪ در فصل بهار تا آخر پاییز احتیاج به آبیاری مرتب دارد و در فصل زمستان باید به آن استراحت داد.
▪ هر سال در اول بهار گلدان آن را تعویض میکنند و در مخلوطی از خاک سیاه، خاک چوب و خاک برگ و ماسهٔ نرم قرار داده و ته گلدان را نیز شن درشت برای زهکشی میریزند.
▪ ساقههای هرس شده را در فصل بهار با استفاده از بیوروت در ماسه شسته و خاک برگ پوسیده در بستر گرم قلمه میزنند.