آواز و صداهای فنج

این پرنده‌ها بسیار پر سر و صدا هستند.صدای آنها می‌تواند یک بییپ یا مییپ بلند باشد و در واقع صدای آنها تعداد کمی از این نوع صدا است.ریتم آواز در نرها پیچیده‌تر است، و آواز هر نر متفاوت است.هرچند پرنده‌ها صدایشان با دیگر اعضای خانواده‌اشان یکسانی‌هایی دارد.و همه فنچ‌ها در یک چهارچوب خاص و یک ریتم خاصی آواز می‌خوانند.فنچ نر صدایش را با اختلافی کم به پسرش منتقل می‌کند.آواز تا دوره بلوغ ممکن است تغییر کند اما پس از آن در تمام طول عمر پرنده ثابت باقی می‌ماند.تحقیقات علمی در موسسه «ریکن» در ژاپن اشاره کرده‌است که آواز خواندن در ماده‌ها در واقع یک پاداش برای هیجان فنچ نر می‌باشد ، و باعث هیجانی‌تر شدن وی می‌شود.

فنچ‌های نر توانایی آواز خواندنشان را در دوره بلوغ و زمانی که ماده‌ها هنوز این توانایی را ندارند، بدست می‌آورند.علت این رشد متفاوت، جایی در دوران جنینی است که فنچ ‏نر استروژن را تولید می‌کند ، که این هورمون در مغز شبیه تستسترون می‌شود ، که به پیشرفت سیستم اعصاب مورد نیاز برای آواز خواندن می‌انجامد.صدای آنها با تعداد کمی آواهای درهم شروع می‌شود.اما آنها دائم سعی و تلاش می‌کنند آواز خود را با آنچه از صدای پدرشان در خاطرشان مانده تطبیق بدهند ، و صدایشان بسرعت تکمیل می‌شود.در طول این مدت آنها آوازشان را با صداهایی که در اطرافشان می‌شنوند ، تکمیل خواهند کرد.همچنین از صدای آواز سایر نرهای نزدیک خودشان نیز الهام می‌گیرند.
فنچ‌های نر از صدایشان تا حدودی برای یافتن جفت استفاده می‌کنند.و برای جفت گیری معمولاً از یک صدای منظم بلند استفاده می‌کنند.همچنین فنچ‌ها یک صدای «هیس» در موقعی که قصد دفاع از محدوده خود را دارند از خود تولید می‌کنند.
محبوبیت آنها به خاطر توانایی زیادشان در تولید مثل است و هر کسی می‌تواند از آنها جوجه بگیرد.و توانایی آنها در زندگی در مناطق خشک.این توانایی‌ها باعث شده که فنچ به عنوان یک پرنده آواز خان خانگی مورد پسند عامه قرار بگیرد.