بوسه

در دو چشمش گناه مي خنديد

        بر رخش نور ماه مي خنديد

        در گذرگاه آن لبان خموش

        شعله ئي بي پناه مي خنديد

         

        شرمناك و پر از نيازي گنگ

        با نگاهي كه رنگ مستي داشت

        در دو چشمش نگاه كردم و گفت:

        بايد از عشق حاصلي برداشت

         

        سايه ئي روي سايه ئي خم شد

        در نهانگاه رازپرور شب

        نفسي روي گونه ئي لغزيد

        بوسه ئي شعله زد ميان دو لب