ناشناس

توضیحات

دسته: فروغ فرخزاد

بازدید: 460

بر پرده هاي درهم اميال سركشم

        نقش عجيب چهره يك ناشناس بود

        نقشي ز چهره ئي كه چو مي جستمش بشوق

        پيوسته مي رميد و بمن رخ نمي نمود

         

        يكشب نگاه خسته مردي بروي من

        لغزيد و سست گشت و همانجا خموش ماند

        تا خواستم كه بگسلم اين رشته نگاه

        قلبم تپيد و باز مرا سوي او كشاند

         

        نوميد و خسته بودم از آن جستجوي خويش

        با ناز خنده كردم و گفتم بيا, بيا

        راهي دراز بود و شب عشرتي به پيش

        ناليد عقل و گفت كجا مي روي كجا

         

        راهي دراز بود و دريغا ميان راه

        آن مرد ناله كرد كه پايان ره كجاست

        چون ديدگان خسته من خيره شد بر او

        ديدم كه مي شتابد و زنجيريش به پاست

         

        زنجيريش بپاست, چرا اي خداي من

        دستي بكشتزار دلم تخم درد ريخت

        اشگي دويد و زمزمه كردم ميان اشگ

        زنجيرش بپاست كه نتوانمش گسيخت

         

        شب بود و آن نگاه پر از درد مي زدود

        از ديدگان خسته من نقش خواب را

        لب بر لبش نهادم و ناليدم از غرور

        كاي مرد ناشناس بنوش اين شراب را

         

        آري بنوش و هيچ مگو كاندر اين ميان

        در دل ز شور عشق تو سوزنده آذريست

        ره بسته در قفاي من اما دريغ و درد

        پاي تو نيز بسته زنجير ديگريست

         

        لغزيد گرد پيكر من بازوان او

        آشفته شد بشانه او گيسوان من

        شب تيره بود و در طلب بوسه مي نشست

        هر لحظه كام تشنه او بر لبان من

         

        ناگه نگاه كردم و ديدم به پرده ها

        آن نقش ناشناس دگر ناشناس نيست

        افشردمش بسينه و گفتم بخود كه واي

        دانستم اي خداي من آن ناشناس كيست

        يك آشنا كه بسته زنجير ديگريست