Open Source Content Management

هر نوزادی كه متولد می‌شود، پدر و مادر و اطرافیان او فكر می‌كنند كه كودكشان نسبت به تمامی كودكان هم‌سن و سالش باهوش‌تر است، خصوصا وقتی كه متوجه می‌شوند كودكشان در حالی كه ساعتی از تولدش نگذشته، قادر است تمامی حركات چهره‌ای آنها را به‌صورت خفیفی تقلید كند.
دانشمندان روانشناسی و پزشكی، این پدیده را كه در میان تمامی نوزادان رایج است بارها و بارها مورد بررسی قرار دادند. با آنكه به‌نظر می‌رسد نوزاد هنوز مهارت‌های بسیاری از كارها را به‌دست نیاورده است اما در كمال تعجب می‌توان دید در حالی كه كمتر از ۳۶ ساعت از تولد نوزادان گذشته است، آنان قادرند تمامی حركات چهره‌ای و هیجان‌های صورت اطرافیان خود را تقلید كنند.
نوزادان در همان ساعات ابتدایی قادرند لبخند بزنند، لب‌های خود را غنچه كنند، زبانشان را از دهان بیرون بیاورند، اخم كنند و...
در حالی كه روانشناسان و عصب‌شناس‌ها سال‌ها درباره این پدیده تحقیق می‌كردند، بالاخره آنان پس از مطالعات فراوان دریافتند كه این تقلیدهای ابتدایی نه‌تنها آگاهانه نیست، بلكه ملاكی برای سنجش استعداد و توانایی هوش نوزادان به‌حساب نمی‌آید.به عقیده روانشناسان این تقلیدها حاصل بازتاب‌های اولیه است، به‌طوری كه كودك از طریق تمامی بازتاب‌ها قادر می‌شود به حیات خود ادامه دهد. از آنجایی كه این تقلید‌های بازتابی در ادامه حیات نوزادان اهمیت كمتری دارند، بنابراین چند ساعت پس از ظهورشان از بین می‌روند.